stichting

Bezoek bij One 4 Life.

Op veler verzoek een keer een ouderwets waarbenjij.nu verhaal.

Sinds het vorige verhaal ben ik nog steeds niet in Ishinde geweest. Dan kwam het mij niet uit dan de mensen van de dispenary weer niet. Hopelijk dat het deze of volgende week wel lukt.

Maar half juli was er weer bezoek uit Nederland bij stichting One 4 Life. Sabine (1 van mijn beste vriendinnen) met haar tante Lidy waren naar Tanzania gekomen om de projecten te bekijken. Maandagmorgen heel vroeg kwamen ze aan op Dar es Salaam waar Anania hen op stond te wachten. Hij heeft ze goed geholpen met de nodige dingen te regelen en ze op een bus te zetten naar Same. ’s Avonds laat kwamen ze aan, ik zat rustig samen Angela in een kroegje hier aan de straat onder het genot van een kilimanjaro baridi te wachten tot ik de bus zag komen. Bij elke bus rende ik naar buiten om te zien of ze er waren. Na 3 bussen waren ze er dan, leuk om weer bekenden te zien.

Ze konden mooi bij me thuis slapen in mijn logeerkamertje. Dinsdag lekker rustig aan gedaan, ze de dispensary laten zien en beetje door Same rondgelopen en vrienden goeiedag zeggen. Op woensdag gingen we met de bus naar Ruvu-Muungano. Dat was voor hun een grote lach partij, ik had geregeld dat ze voorin de bus mochten zitten. Aangezien de bus al zo vol was gepakt met allerlei bagage moet je via de bestuurderskant instappen en dat is ff klimmen. Sabine’s gezicht op de foto’s spreekt boekdelen en ze dacht eerst dat ik een grapje maakte. Ikzelf zat achterin de bus en kon ze niet eens zien, ik kon ze wel horen…. Lachen dat ze deden. De Tanzanianen om me heen vonden het ook allemaal wel leuk die lachende wazungu en vroegen mij steeds waarom ze zo’n lol hadden. Onderweg werd ik al enkele keren gebeld door Martin, een masaï die ons had uitgenodigd in zijn boma, of we nog wel kwamen. Zekers komen we maar we zijn nog onderweg. Eenmaal in Ruvu-Muungano aangekomen met de ambulance van het ziekenhuis door naar Mkanyeni het dorp waar de boma ligt. Bij aankomst direct al de hele horde kinderen om ons heen, stiekum ga ik wat op de achtergrond om Sabine en Lidy te aanschouwen in dit spektakel. Sabine laat wat foto’s van haar kinderen zien, dat vonden de kinderen daar erg grappig en weer werd er veel gelachen. Na een tijdje worden we binnen uitgenodigd om er te eten. Als er mensen lekker vlees kunnen klaar maken is het wel de masaï en ook dit keer is het weer dik voor mekaar. Na het eten gaan we wat verder het dorp in voor een ontmoeting met wat meer belangrijke mensen, natuurlijk hebben ze wat projectjes die ze willen doen maar geen financien. Daar doen we natuurlijk direct niet wat mee maar aanstaande zondag ga ik met Sabina (een duitse vrouw die ook in de diocese werkt) er naar toe om de projecten eens te bespreken. Na dit alles hebben we een paar bomen geplant op een nieuw begin. Voor Sabine en Lidy allemaal heel bijzonder en indrukwekkend om mee te maken. Het meeste is voor mij al wel normaal maar bomen planten had ik ook nog niet eerder gedaan. Na dit gingen we verder naar Darajani waar Msafiri en ik een pharmacy gaan beginnen, het gebouw is nog niet maar dat duurt niet zo heel lang meer. Daarna terug naar Muungano om ff onder het genot van een biertje tot rust te komen.

Op donderdag zijn we met de ambulance naar de rivier gereden, helaas geen hippo’s of krokodillen gezien. Wel met een uitgeholde boomstam de rivier over, Sabine’s eerste reactie “daar ga ik niet in”. Ach ik ben zovaak met die boot overgestoken en gaat altijd goed. Dus waarom niet nu…en niet te veel aan de boot van Zanzibar denken, haha. Aan de overkant stond toevallig net een grote vrachtwagen die ons wel mee wilde nemen naar het eerst volgende dorp. Daar een colaatje gedronken en snel maar weer terug aangezien we met Sabina’s auto terug kunnen naar Same en ze al op ons staat te wachten.

Vrijdags weer een lekker rustig dagje voor de dames om nog een beetje te shoppen. Lekker luxe uit eten geweest bij de Elephant motel en ’s avonds waren we bij dada Angela uitgenodigd. Daarna op hun laatste avond in Same nog een biertje. Op zaterdagmorgen gingen we vroeg met de bus naar Arusha toe, dada Angel en Aizacky mijn vriendje gingen ook mee. In Arusha de bagage bij het gasthuis gedropt en maar eens lekker uit eten, keer wat anders dan al die bruine bonen met rijst. Daarna over de masaï markt voor nog wat souveniers, en dan maar weer eens lekker rustig aan doen en ….. een warme douche. Op zoek maar weer naar lekker eten en dan naar Viavia waar een dansvoorstelling is, verschillende groepen lieten van allerlei dansen zien. Erg leuk allemaal, na de tijd ging het feestje gezellig door. Op een gegeven moment stond er een masaï naast ons te dansen, hij dansde zo hard dat zijn ondergoed ervan afzakte tot 2 keer toe. Grote hilariteit natuurlijk.

Op zondag met de daladala naar het “Snake Park” toe. De daladala is voor mij eigenlijk wel gewoon maar zo’n volgepropte daladala voor S en L natuurlijk niet. Hun gezichten sprak af en toe boekdelen maar in een busje voor ongeveer 10 mensen passen er hier makkelijk 20 in als het niet meer is. Na een uurtje bakken in het busje komen we dan eindelijk aan. Wel een leuk parkje om eens heen te gaan, allerlei slangen en krokodillen enkele roofvogels een aapje. Na de tijd een rondleiding door het masaï museum hier met een leuke uitleg over hoe ze leven. Daarna weer terug naar Arusha en zijn we binnen een half uur terug!!! Lekker pizza gegeten bij een lokaal tentje, die vonden het zo grappig dat we er waren. Toen S en ik ff naar de toilet gingen waren ze stiekum foto’s van ons aan het maken, hilariteit ten top toen we maar even gingen poseren. ’s Avonds weer ergens een biertje gepakt en toch op tijd weer ’t korfke in want S en L gaan maandagmorgen vroeg op safari naar de nationale parken. Aizacky, Angel en ik weer terug naar Same maar natuurlijk niet voordat ik nog een mooie elektrische centrifuge voor het lab in Same heb gescoord. Al met al een heel leuk weekend en eindelijk eens een paar dagen achter elkaar vrij voor mij. Lang niet gehad.

Nu op naar het volgende bezoek over iets meer dan 5 weken komen mijn moeder en mijn broer hier voor 2 weken, ook voor hun natuurlijk al een leuk programma in gedachten. Heb der veel zin in om ze weer te zien.

Verder gaat het project in Same rustig door, heel langzaam aan breiden we het lab uit met de nodige materialen en is deel 4 van de renovatie inmiddels ook begonnen. Ik wacht nog steeds op bericht van de bisschop over de watertank en de man van de verbrandingsoven ook nog niet gezien en de dokter is zijn telefoonnummer kwijt, hopelijk vind hij het nummer snel terug.

Heel veel groetjes en dikke knuffel,

Judy.