stichting

Nog een weekje in Tanzania en dan weer terug naar Nederland.

We zijn nog steeds bezig met alle registraties. Begin maart
is dr. Amini naar Dar es Salaam geweest om de nodige papieren naar het
ministerie van gezondheidszorg te brengen. Halverwege maart hadden ze een
vergadering over mijn aanvraag in hun ministerie (en alle andere aanvragers
natuurlijk). Aankomende week moet dr. Amini terug en dan hopelijk eindelijk
mijn registratie binnen.

De registratie van het lab is ook nog niet rond. De
inspecteur die ons de formulieren voor moet leveren blijft dwars liggen. De ene
keer wil die zo een brief de andere keer weer een andere, dan is er dit weer
dan is er dat weer. Wordt er moedeloos van. Aankomende week gaat dr. Surumbu
naar Moshi om een aanvraag te doen met het regionale kantoor. Hopelijk zo wat
meer succes.

Verder vis ik ook nog steeds achter mijn werkvergunning aan.
Heb vorig jaar oktober een nieuwe aan moeten vragen omdat de overheid wat
anders had bedacht wat per 1 januari in ging. Eind januari was mijn oude
verlopen en moest dus opnieuw aanvragen. Van beide aanvragen nog niets
vernomen. Ben inmiddels al keer of 10 bij de immigratiedienst in Same geweest,
maar schiet nog niet op. Alle aanvragen voor de anderen in de diocese zijn
binnen behalve die van mij. Toevallig sprak ik 1 van de immigratiepolitie (in
de kroeg!) een week of 2 geleden en die vertelde me dat ze mijn formulieren
niet konden vinden. Hmm, en je moet ze nog wel in 3-voud inleveren! Maar goed,
aangezien ik over een week terug vlieg moet de boel voor de tijd nog wel rond
natuurlijk. In overleg met de grote baas van de immigratiedienst in Same moet
ik maandag naar Moshi om daar een stempel te halen voor in mijn paspoort en een
brief. Volgens hem krijg ik dat zonder problemen voor elkaar. Ik heb hierbij
enorme vraagtekens maar ik ga het morgen zien.

De projecten zijn meest tot zover afgerond of dat gaat deze
week nog gebeuren. Op het lab in Same hebben we de laatste paar weken de
puntjes op de i gezet. Wat veiligheidsmaatregelen genomen, oa wat aan
brandveiligheid gedaan. Wat extra kasten laten maken om de spullen beter te
kunnen opbergen en mooie voorschriften gemaakt en laten plastificeren zodat het
mooi schoon blijft. Alle originele formulieren in de dispensary laten
plastificeren zodat als ik weg ben ze altijd nog de goede formulieren bij de
hand hebben om te kopieren.

Daarnaast heb ik de laatste weken Ebenezer ingewerkt op het
voorraad beheer van de dispensary en heb geleerd de dagelijkse financien bij te
houden. Ik kan nu dus met een redelijk gerust hart aan het eind van de week
terug naar Nederland.

De dokter van Ndambwe dispensary is in Same op bezoek
geweest voor een training voor de hemocue en de bloedsuikermeter. Hij was erg
blij met de training en we hebben er nu alle vertrouwen in dat de beide
machines op een goede manier worden gebruikt daar.

Ook een bezoek gebracht aan Ishinde en daar een
bloedsuikertraining gegeven. Ook hier ging de training erg goed, en gaan ze vol
goede moet nu ook bloedsuikers doen. De hemocue training hadden ze al eerder
gehad en ze doen nu bij alle zwangere vrouwen in de dispensary een Hb. Toch een
mooie voortuitgang.

In Ndambwe zijn nu alle materialen aanwezig om verder te
gaan met de bouw, maar helaas gooit het regenseizoen wat teveel regen en is het
lastig voor ze om nu verder te gaan met de bouw. Ze proberen nog wel om te gaan
beginnen voor ik vertrek zodat ik nog wat foto's van dat kleine resultaat kan
maken. Verder voor hun nog een bloeddruk meter gekocht, ze hadden een erg oude
die het niet goed meer deed. En een goede weegschaal. Waarschijnlijk aankomende
donderdag een laatste bezoek brengen, tenminste als het niet regent anders is
het erg lastig reizen de berg op en der weer af. Zou niet graag mijn vlucht
missen omdat ik vast bovenop een berg zit.

Dus nu na een lange tijd is het toch tijd om afscheid te
nemen van de mensen hier. Ik ga een hele boel dingen erg missen maar ook een
heleboel dingen niet. Maar daarover de volgende keer meer. Nu op naar de week
van het afscheid, gaat niet altijd makkelijk zijn denk ik zo.

Judith.