One 4 Life Weblog (24)
Bezoek februari 2014.
In februari ben ik met mijn dochter op bezoek geweest bij onze familie in Tanzania. Met dit bezoek natuurlijk ook bij een aantal projecten op bezoek geweest. Eerst maar Same Dispensary. Dit bezoek was wat teleurstellend. Bij mijn vertrek in 2013 ging het redelijk goed met de dispensary, later vorig jaar hebben ze de laboratorium registratie ook weten te krijgen bij de overheid. Hiervoor hadden ze nog een paar aanpassingen (o.a. een extra raam) moeten doen en dat hadden ze zelf gerealiseerd. Bij mijn bezoek nu kwam ik erachter dat de dokter is vertrokken. Wel is er een analist aan het werk op het laboratorium maar deze meneer is volgens collega’s niet helemaal eerlijk. De voorraad medicijnen zag er ook erg teleurstellend uit, er lag nog een klein beetje maar de meeste kasten waren leeg. Dit alles deed me besluiten om op kantoor maar eens met de nodige mensen te praten. Ook de bazen van kantoor zagen in dat het niet goed ging en hadden plannen om er eens goed naar te kijken wat er nog te regelen is zodat er toch weer verbetering in gaat komen. Ze hebben inmiddels de dispensary bezocht en nu gaat een commissie zich erover buigen. Wordt vervolgd.
Ook bij Ndambwe dispensary op bezoek geweest. Erg mooi om te zien dat de bouw na ons vertrek is door gegaan dankzij onze steun. De vloer was gestort en het dak zat er ook op. Super om te zien. We hebben weer een donatie gedaan waarvan ze de raam en deur kozijnen kunnen laten maken. Met zijn allen nog bij de fundi langs geweest om de voortgang van de kozijnen te bekijken. Zag er erg goed uit allemaal. Ook deze dispensary nog voort geholpen met een grote doos medicijnen, een weegschaal om baby’s/kinderen te kunnen wegen en een infuusstandaard.
Apotheek Darajani.
Darajani is een klein dorpje in het Masaï land. In het dorp is geen arts en verder geen medicijn te vinden behalve dan bij de witch dokter. Kort voor onze komst is er een apotheek geopend waar ze een beetje medicatie hadden en ook wat kleine labtestjes kunnen doen. Een erg mooi initiatief en goed voor de ontwikkeling van het dorp. Vandaar dat we ook dit project hebben gesteund met een grote doos medicijnen.
Al met al super om weer terug te zijn geweest. Mooi om te zien dat sommige projecten zo goed doorgaan en klein beetje teleurstellend dat dat niet overal zo is maar we houden de vinger aan de pols.
Groet,
Judith
Nog een weekje in Tanzania en dan weer terug naar Nederland.
We zijn nog steeds bezig met alle registraties. Begin maart
is dr. Amini naar Dar es Salaam geweest om de nodige papieren naar het
ministerie van gezondheidszorg te brengen. Halverwege maart hadden ze een
vergadering over mijn aanvraag in hun ministerie (en alle andere aanvragers
natuurlijk). Aankomende week moet dr. Amini terug en dan hopelijk eindelijk
mijn registratie binnen.
De registratie van het lab is ook nog niet rond. De
inspecteur die ons de formulieren voor moet leveren blijft dwars liggen. De ene
keer wil die zo een brief de andere keer weer een andere, dan is er dit weer
dan is er dat weer. Wordt er moedeloos van. Aankomende week gaat dr. Surumbu
naar Moshi om een aanvraag te doen met het regionale kantoor. Hopelijk zo wat
meer succes.
Verder vis ik ook nog steeds achter mijn werkvergunning aan.
Heb vorig jaar oktober een nieuwe aan moeten vragen omdat de overheid wat
anders had bedacht wat per 1 januari in ging. Eind januari was mijn oude
verlopen en moest dus opnieuw aanvragen. Van beide aanvragen nog niets
vernomen. Ben inmiddels al keer of 10 bij de immigratiedienst in Same geweest,
maar schiet nog niet op. Alle aanvragen voor de anderen in de diocese zijn
binnen behalve die van mij. Toevallig sprak ik 1 van de immigratiepolitie (in
de kroeg!) een week of 2 geleden en die vertelde me dat ze mijn formulieren
niet konden vinden. Hmm, en je moet ze nog wel in 3-voud inleveren! Maar goed,
aangezien ik over een week terug vlieg moet de boel voor de tijd nog wel rond
natuurlijk. In overleg met de grote baas van de immigratiedienst in Same moet
ik maandag naar Moshi om daar een stempel te halen voor in mijn paspoort en een
brief. Volgens hem krijg ik dat zonder problemen voor elkaar. Ik heb hierbij
enorme vraagtekens maar ik ga het morgen zien.
De projecten zijn meest tot zover afgerond of dat gaat deze
week nog gebeuren. Op het lab in Same hebben we de laatste paar weken de
puntjes op de i gezet. Wat veiligheidsmaatregelen genomen, oa wat aan
brandveiligheid gedaan. Wat extra kasten laten maken om de spullen beter te
kunnen opbergen en mooie voorschriften gemaakt en laten plastificeren zodat het
mooi schoon blijft. Alle originele formulieren in de dispensary laten
plastificeren zodat als ik weg ben ze altijd nog de goede formulieren bij de
hand hebben om te kopieren.
Daarnaast heb ik de laatste weken Ebenezer ingewerkt op het
voorraad beheer van de dispensary en heb geleerd de dagelijkse financien bij te
houden. Ik kan nu dus met een redelijk gerust hart aan het eind van de week
terug naar Nederland.
De dokter van Ndambwe dispensary is in Same op bezoek
geweest voor een training voor de hemocue en de bloedsuikermeter. Hij was erg
blij met de training en we hebben er nu alle vertrouwen in dat de beide
machines op een goede manier worden gebruikt daar.
Ook een bezoek gebracht aan Ishinde en daar een
bloedsuikertraining gegeven. Ook hier ging de training erg goed, en gaan ze vol
goede moet nu ook bloedsuikers doen. De hemocue training hadden ze al eerder
gehad en ze doen nu bij alle zwangere vrouwen in de dispensary een Hb. Toch een
mooie voortuitgang.
In Ndambwe zijn nu alle materialen aanwezig om verder te
gaan met de bouw, maar helaas gooit het regenseizoen wat teveel regen en is het
lastig voor ze om nu verder te gaan met de bouw. Ze proberen nog wel om te gaan
beginnen voor ik vertrek zodat ik nog wat foto's van dat kleine resultaat kan
maken. Verder voor hun nog een bloeddruk meter gekocht, ze hadden een erg oude
die het niet goed meer deed. En een goede weegschaal. Waarschijnlijk aankomende
donderdag een laatste bezoek brengen, tenminste als het niet regent anders is
het erg lastig reizen de berg op en der weer af. Zou niet graag mijn vlucht
missen omdat ik vast bovenop een berg zit.
Dus nu na een lange tijd is het toch tijd om afscheid te
nemen van de mensen hier. Ik ga een hele boel dingen erg missen maar ook een
heleboel dingen niet. Maar daarover de volgende keer meer. Nu op naar de week
van het afscheid, gaat niet altijd makkelijk zijn denk ik zo.
Judith.
Het nieuwe jaar is inmiddels alweer een aantal weken heen. Sinds het vorige bericht is er weer van alles gebeurd.
Uiteraard eerst de feestdagen hier. Voor de kerst was ik bij veel families uitgenodigd maar heb voor de familie van Msafiri gekozen. Was een erg leuke en bijzondere kerst. Ik en Henry (een Duitse jongen) hadden samen geld gedoneerd voor het kopen van een geit. Eerste kerstdag ’s morgens om 8 uur werd de geit al geslacht en binnen no-time waren er 5 kookplaatsen gemaakt in het zand en overal begonnen we met koken. De heren druk met het koken van soep met een boel vlees voor het ontbijt en de dames begonnen met het voorbereiden van de lunch. Met zijn allen waren we druk totdat ineens alles werd neergegooid en we naar de kerk gingen. Meer dan een uur te laat kwamen we daar aan maar dat maakt hier allemaal niets uit. Al met al duurde de kerk voor ons dus niet heel lang. Na de kerk de gebruikelijke veiling en ik heb een lading mango’s gekocht zodat we verse mangosap konden maken. De mensen van Ruvu vonden het wel grappig dat een blanke mee deed met het bieden.
Na de kerk snel weer naar huis om verder te gaan met het koken, maar inmiddels waren er al een aantal buurvrouwen aanwezig die al waren begonnen en ook al bijna klaar waren. Dus al snel aanschuiven. Zelf had ik een flesje rode wijn meegenomen dat vonden ze allemaal wel bijzonder. Wijn is hier nogal aan de dure kant dus dat drinken ze bijna nooit. Iedereen dus een klein slokje. Na de lunch even het dorp in op een terrasje nog wat gedronken en daarna door naar een voetbalwedstrijd. Twee teams uit Ruvu-Muungano speelden tegen elkaar. Was erg leuk om te zien, de mensen aan de kant waren nog fanatieker dan de spelers en er kwamen dan af en toe ook de meest vreemde geluiden uit hun kelen of enorme lachbuien. Ook een aantal keer een mooie kans van 1 van de teams maar helaas voor hen kwam er ineens een troep geiten het veld in die in de weg liepen. Blijft toch altijd leuk om hier een voetbalwedstrijd te zien.
Oud en nieuw vond ik niet zo leuk. Was weer terug in Same en het was een dag zoals elke andere dag. In Nl is het altijd zo gezellig overal en van alles te beleven en “carbid-knal-plekken” te bezoeken en een boel verjaardagen altijd, maar nu…. gewoon aan het werk voor de jaarlijkse telling van de voorraden. Ook ’s avonds en ’s nachts was het weinig bijzonder. Niet met zijn allen aftellen, vuurwerk… heb 1 knalletje gehoord en geen buren die naar buiten kwamen om je een gelukkig nieuwjaar te wensen. Lag dus mooi op tijd in bed. Kwam ook wel goed uit want was de volgende dag uitgenodigd bij de familie van een vriendin.
In januari hebben we het laboratorium vergroot. Volgens de heren inspecteurs was het lab te klein voor een vergunning dus hebben we hier wat aan gedaan. Mijn kantoor wat naast het lab lag is erbij aangekomen. Eerst het elektrisch laten verleggen, de muur weg laten breken en weer de muren mooi glad gemaakt en geschilderd. Ook het dak weer eens laten repareren i.v.m. lekkage. Het lab is nu volgens de regels nog niet groot genoeg maar er scheelt niet heel veel aan. Volgens de district medical officer die al een bezoekje heeft gebracht is het nu wel groot genoeg. Ook op een tip van hem hebben we alle tafels op het lab voorzien van een nieuwe laag. We hadden al plastic materiaal op de tafels gedaan begin vorig jaar, om veilig en schoon te kunnen werken maar ze vonden het beter om hard plastic te gebruiken dus dat is nu ook aangepast. Laat de inspecteurs nu maar langs komen voor een controle, we zijn er klaar voor.
Verder zijn we nog steeds druk met het regelen van mijn registratie bij het ministerie. Om de haverklap is er wel weer een ander formuliertje wat ze willen hebben of een stempel hier of daar. Word der inmiddels een beetje simpel van. Hopelijk gaat der iemand weer naar Dar es Salaam deze week met alle formulieren en dan hopelijk de boel eindelijk rond. Wordt vervolgd… Als dit dan geregeld is moeten we nog door voor de registratie van het lab. Al met al een enorm gedoe wat enorm veel tijd kost van mij, mijn broer die om de haverklap weer wat moet opsturen en van de mensen van kantoor.
De laatste tijd ook een paar keer bij de supervisor van het project in Ndambwe op bezoek geweest. Van het geld van stichting One 4 Life hebben ze 6 vrachtwagens zand naar Ndambwe (hoog in de bergen) gebracht en ongeveer 50 zakken cement kunnen kopen. Om het cement naar het dorp te vervoeren moeten ze een vrachtwagen huren maar het is ook jammer om een vrachtwagen half vol te laten rijden dus hebben we besloten om nog eens geld te doneren voor meer materialen zodat een volle vrachtwagen omhoog de bergen in kan. Afgelopen maandag ben ik weer op bezoek geweest bij de dispensary zelf. Ook was er die dag een vergadering waar ik bij ben geweest. Zo ken ik nu de belangrijke mensen in het dorp en kennen ze mij ook. Erg goed om daar bij te zijn geweest. Bij een vorig bezoek viel me op dat er bijna geen medicatie was, tijdens de vergadering heb ik ze een grote doos met verschillende medicijnen gegeven. Ook een glucoplus voor een bloedsuikermeting en een hemocue voor een Hb-meting. Binnenkort komt de arts een dag naar Same voor een training van de beide machinetjes. Al met al waren ze allemaal erg blij met de hulp van onze stichting en bleven me maar bedanken.
Het schoolproject is nog steeds niet afgerond. De verantwoordelijke pastor blijft maar afzeggen als we een afspraak hebben en beloofd me weer te bellen. Ik begin inmiddels al wortel te schieten hier van het wachten. Heb daarom besloten om de medicijnen en andere materialen aan andere projecten te schenken voordat alles over de verloopdatum is. Ndambwe is dus 1 van de gelukkigen die hierdoor een grote doos met medicijnen heeft gekregen.
Ook in Ruvu zat er een project in de pen om het lab op te knappen. Ook hier hadden de heren inspecteurs de nodige opmerkingen waar ik wel wat mee kon/wilde doen. Heb hiervoor een fundi gevraagd een offerte te maken. Heb er 1 gekregen die belachelijk duur was en ze de kans gegeven een nieuwe te maken. Ook deze heb ik al ontvangen maar ook deze is nog te duur. Hierdoor besloten om het plan in een erg summiere versie uit te voeren. De materialen hiervoor zijn nu aangeschaft en heb ze al naar Ruvu gebracht.
Verder kreeg ik laatst een verrassings-email van vriendin en medebestuurslid van onze stichting Carolien, ze zou op vakantie gaan naar Zanzibar maar dat ze geen mogelijkheid zag om ook even naar Same op het vaste land te komen. Dus hebben Aizacky en ik naar een mogelijkheid gezocht om naar Zanzibar te gaan en dat is gelukt. 3 dagen zijn we bij Carolien en haar vriend op bezoek geweest. Leuke projectjes en plekjes bezocht, maar bovenal was het erg leuk om ze weer eens te zien in real life. En voor Aizacky en mij was alle luxe ook weer een mooie bijkomstigheid, een keer weer een douche en wat anders eten dan bruine bonen met rijst. Ook hoorde ik per toeval dat mijn Belgische vriendin Suzy die ik al een paar jaar ken vanuit Same, op Zanzibar was. Dus ook even haar bezocht. Al met al was het een welkome afleiding voor mij na alle toestanden die we de laatste tijd hebben gehad.
Groeties,
Judith
De promotieweken in de dispensary waren een groot succes. We hebben hierdoor erg veel bekendheid gekregen en veel patiënten waren erg tevreden over de service. Na de promotieweken zagen we dan ook meer patiënten per dag naar de dispensary komen dan voorheen. I.v.m. de erg drukke weken hebben de andere projecten even op een laag pitje gestaan. Wel is in de tussentijd de bouw van de dispensary in Ndambwe weer gestart mede door onze hulp.
Na de promotieweken kregen we van de bisschop als snel de watertank die hij had beloofd. Een tank van 2000 liter water, en wat wil het toeval 2 dagen later een enorme regenbui en de tank zat vol mede dankzij de dakgoten die we eerder dit jaar al hebben laten plaatsen. We hebben met dit water ongeveer 4 weken kunnen doen. Toen de tank leeg was konden we ook pas verder met waterproject. We hebben een fundi ingehuurd die een stelling in elkaar heeft gelast, een stelling zodat we 1 tank op de stelling kunnen zetten om druk op te bouwen die we nodig hebben voor in de douches en de toiletten. En onder de stelling een andere watertank voor het opvangen van het regenwater. Ik weer een dag naar Moshi toe om materialen in te kopen en twee dagen later kwam de fundi voor het aanleggen van alle waterleidingen. Ook een pomp aangeschaft om het opgevangen water naar de bovenste tank te pompen. De bovenste tank aangesloten op de nieuwe leidingen die we in de renovatie al hadden laten aanleggen. En alles werkt nu als een tierelier, wc’s met spoelbakken en douches die het doen (hopen op veel zon zodat het water ook beetje wordt opgewarmd) en een gootsteen bij de toiletten. Ook de weergoden doen erg goed mee deze week en beide tanks zitten nu vol water.
Ook is het dakproject in Ruvu vorige week van start gegaan. Dit is de dispensary die we eerder dit jaar van nieuwe matrassen hebben voorzien. De dispensary in Ruvu-Muungano heeft een gebouw voor patiënten die worden opgenomen. Als het regende regende het in het gebouw ook. Op het dak lagen alleen dakpannen die de boel niet goed afsloten. Op zich al wonderlijk dat er pannen op liggen, zie je bijna niet hier. We hebben nu metalendakplaten eronder laten timmeren die het water wat erdoor komt naar buiten geleid. Ook hier dakgoten laten plaatsen om het regenwater op een simpele manier te kunnen opvangen. De fundi die hier aan werkt is goed en snel, zo snel zelfs dat het project inmiddels is afgerond. Ben afgelopen week bij ze op bezoek geweest om het werk te bekijken. In Ruvu-Muungano is er ook al regen geweest na de reparaties en geen druppel die in het gebouw kwam. Dat is mooi om te horen en weer een project afgewerkt.
Twee weken geleden kregen we van de overheid een controle in de dispensary en helaas hebben de mensen het laboratorium gesloten omdat er geen registratie van het lab is en dan mag er niet op een lab worden gewerkt. De grap is dat meer 90% (schat ik) van de labs in Tanzania geen registratie heeft is dit toch wel een bijzondere situatie ook aangezien we al begonnen waren met de aanvraag. Normaal gesproken is het hier ook gebruikelijk om hiervoor eerst een waarschuwing te krijgen. Ook blijk ik als buitenlander nog een extra registratie nodig te hebben bij het ministerie van gezondheidszorg, waar ik niet van op de hoogte was. Sinds die tijd zijn we met zijn allen hier erg druk bezig om alle registraties te regelen en hopen we binnenkort het laboratorium weer te kunnen openen.
Dan ook bij een collega op bezoek geweest. Sander een collega van mij uit Emmen was op vakantie naar Zanzibar met zijn zus. Was voor mij een mooie gelegenheid om daar ook naar toe te gaan. Samen met Aizacky met de bus naar Dar es Salaam, en rit van ongeveer 8 uur. Daar een nachtje blijven slapen en toen met de boot naar Zanzibar. Natuurlijk wel een goede ferry waar alles gescand wordt zodat ze niet kunnen overladen (we hebben natuurlijk allemaal wel gehoord van de gezonken schepen daar de laatste jaren). Nu eindelijk profijt van mijn verblijfsvergunning en moet i.p.v. 35 dollar maar 20.000 TSH (=12 dollar), scheelt toch wel een beetje. Maar eerst een paar dagen naar Kendwa geweest, waar ik vorig jaar met Baukje op vakantie ben geweest. Erg leuk om daar weer terug te zijn en het is daar nog steeds paradijs op aarde. Mooi wit strand met knal blauwe zee en erg lekkere temperatuur om in te zwemmen. Ook op bezoek geweest bij de zoon van mama Helena, hij werkt in Nungwi een plaatsje naast Kendwa had hem al een paar maanden niet gezien. Was nogal een beleving om daar te komen aangezien we iets te vroeg weg zijn gelopen over het strand en het water nog in de vloed stand stond. We moesten af en toe door de zee zwemmen omdat er teveel rotsen waren. Voor mij is dat niet zo’n probleem maar voor Aizacky is dat een ander verhaal, hij kan niet zwemmen en als het water op heuphoogte is is het voor hem al erg eng. Ook af en toe een klimpartij over de palen heen. Maar al met al toch gelukt om Nungwi te bereiken. Een leuk weerzien met Luca en ik werd zelfs nog herkend door een paar andere masaï. Hij heeft ons wat meer van Nungwi laten zien. Na 3 dagen Kendwa zijn we doorgereisd naar Uroa waar Sander en Annemiek inmiddels waren aangekomen. Erg leuk om weer eens een bekende kop te zien. En wat sliepen ze op een mooi verblijf. In de buurt waren er verder geen goedkope gasthuizen dus zijn wij daar ook maar gaan slapen. Helaas was het strand daar minder dan in Kendwa maar we hadden ook zoveel om bij te kletsen dat we dat eigenlijk niet eens zo in de gaten hadden. En wat een heerlijk eten daar. Elke dag vis gegeten, mooi grote en erg lekker. De grootste vis die je in Same vindt is niet veel groter dan een cm of 5 dus een verademing om die enorme vissen daar te zien. Ook voor Aizacky was dit hemel op aarde en zijn ogen rolden er af en toe uit van al dat eten op het buffet. De laatste dag zijn we met zijn allen naar Stown Town geweest. Eerst een rondleiding gehad door het centrum, is 1 groot doolhof van kleine steegjes maar mooi om te zien. Het huis gezien waar Livingstone vroeger opgebaard heeft gelegen en …. jawel eindelijk het huis gezien waar Freddy Mercury heeft gewoond en het huis waar hij is geboren. Super gaaf aangezien mijn broer een enorme fan is.
Na het centrum zijn we naar de slavenmarkt geweest waar vroeger de slaven vanuit oost en midden Afrika werden verhandeld. Erg indrukwekkend. We zijn in een kelder geweest waar vroeger de slaven bij aankomst eerst in werden gestopt. Een enorm klein kruiphok met 3 ramen van 10x1 cm, er werden in totaal 75 mensen (zonder eten, drinken en toilet) in zo’n ruimte gestopt en degene die er het best uitkwam werd voor een hoog bod verkocht. Als er vrouwen “verhandeld” werden kregen ze de kinderen er gratis bij. En vervelende mensen werden aan de ketting gelegd. Ook was daar een bisschop Edward Steere die de slaven opkocht om ze te redden van de handel. Toen de slavernij afgelopen was is er op de plek waar vroeger de boom stond waar de slaven onder werden verhandeld een kerk gebouwd onderleiding van die bisschop, samen met de geredde slaven. Toen mr. Steere overleed is hij in deze kerk begraven. Erg indrukwekkend om te zien. De doopfontein waar vroeger slaven in werden verdronken wordt nu gebruikt om kinderen in te dopen. Na dit hele indrukwekkende verhaal was ik hondsberoerd. Met zijn alles dus maar eerst ergens wat gedronken om even bij te komen van alle indrukken.
Daarna nog met zijn allen naar een gewone markt geweest. Dit was op zich wel grappig aangezien dit was verdeeld in een mannen en een vrouwen deel. Maar na deze markt was het toch tijd om afscheid te nemen om de laatste boot naar Dar es Salaam nog te halen. Al met al een leuke tijd gehad, maar zoals altijd na het nemen van afscheid van bekenden weer een klein dipje gehad.
Verder wil ik via deze weg iedereen die het afgelopen jaar wat voor stichting One 4 Life heeft betekend bedanken voor hun medewerking/inzet op welke manier dan ook. Alle hulp wordt erg gewaardeerd. Namens alle medewerkers van Stichting One 4 Life en alle mensen uit Same wil ik iedereen prettige feestdagen wensen en een spetterend 2013 in goede gezondheid.
Groeties,
Judith
Ben inmiddels dan ook eindelijk in Ishinde geweest om de hemocue voor Hb ernaartoe te brengen, en urinestrips die Baukje nog in Nederland via een firma had weten te krijgen. Ik was alleen in dit verhaal ff vergeten dat ze in Ishinde (nog) geen stroom hebben en had geen batterijen mee. Kon de verpleegkundigen dus niet de hemocue-training geven. Ik dus een paar dagen later weer terug MET batterijen en heb de training alsnog gedaan. Begreep vorige week van een zuster die ik tegenkwam dat de hemocue goed wordt gebruikt. Binnenkort een keer terug voor een controle bezoek en neem dan gelijk ook een glucosemeter voor ze mee, die gelukkig altijd op batterijen werkt dus kan ze niet vergeten.
Verder is renovatie deel 4 in de dispensary afgerond. Vorige week na een regenbui was mijn kantoor weer een klein zwembadje dus zit nu in het lawaai omdat fundi weer is ingehuurd om het dak nu eens goed te repareren.
Het lab is inmiddels uitgebreid met de HIV determine test/unigold test, een test voor syphilis en hebben we nu ook de gram-kleuring in huis. De watertanks zijn der nog steeds niet en ook de incinerator is er nog niet.
Vorige week zijn we begonnen met de promotieweken van de dispensary. Vorige week en deze week zijn alle labtesten gratis en is dokter Amini in de dispensary aanwezig. Op zondag wordt dit aangekondigd in de kerk en op maandagmorgen staan ze al in rijen voor de deur te wachten. Vorige week erg veel mensen op de promotie afgekomen. Deze week heeft dr. Amini materialen mee uit Gonja waar hij normaal werkt, om de ogen oren neus keel en tanden goed te kunnen nakijken. Ook dit is afgelopen zondag in de kerk aangekondigd en ook deze week weer erg veel patienten. Al met al is de promotie tot nu toe een groot succes.
In september zijn mijn moeder en broer hier op vakantie geweest. Samen met Aizacky had ik een mooi programma gemaakt. Eerst een dagje rust in Arusha en de volgende dag met de daladala naar het Snake Park. Voor iemand die nog nooit in Tz is geweest is het verkeer al "uniek" om mee te maken en dan ook nog in een daladala. De dagen erna met Mushi (Hamerkop safari) op safari geweest naar Arusha NP, Lake Manyara NP en Tarangire NP een paar dagen later ook nog Mkomazi NP. Stuk voor stuk erg mooie parken en veel dieren gespot. Van de big five alleen de luipaard niet gezien, wel een cheeta die er erg veel op lijkt.
Daarna naar mijn thuisbasis Same. In Same ook nog van alles gedaan, helaas heeft moeders niet alles kunnen zien omdat ze een paar dagen ziek is geweest. Maar we zijn naar Ruvu-Muungano geweest om de Masaï markt te bezoeken, een dag naar Mombo om het wegenproject te bekijken. De projectleider (Rene) komt van oorsprong uit Enschede en toevallig hebben we elkaar ontmoet en toevallig doet hij bijna hetzelfde werk als mijn broer dus voor hem erg leuk om te zien hoe het hier gaat. Alles moet zelf geregeld/gemaakt. Ikzelf vond het erg indrukwekkend om te zien. Ook nog een dag de bergen in geweest om daar de familie van Aizacky te ontmoeten en een dispensary te bezoeken. De dispensary is in aanbouw en het wordt allemaal zelf door de bevolking geregeld onder supervisie van het regiohoofd en het dorpshoofd. Mooi om te zien dat ze zelf initiatief tonen, hierdoor hebben we besloten dat Stichting One 4 Life zo ook een handje gaat helpen. Gister hierover al een eerste vergadering gehad en vrijdag of zaterdag nogmaals.
Maar na twee leuke weken te hebben gehad met mijn familie komt er ook weer de tijd van afscheid nemen. Dat was weer even wat minder maar ook dit weer te boven gekomen mede door mijn steun en toeverlaat. Helaas een week daarna een aantal dagen ziek geweest maar inmiddels nu weer volop met heel veel zin aan de bak.
Salimia watu wote,
Judy
Op veler verzoek een keer een ouderwets waarbenjij.nu verhaal.
Sinds het vorige verhaal ben ik nog steeds niet in Ishinde geweest. Dan kwam het mij niet uit dan de mensen van de dispenary weer niet. Hopelijk dat het deze of volgende week wel lukt.
Maar half juli was er weer bezoek uit Nederland bij stichting One 4 Life. Sabine (1 van mijn beste vriendinnen) met haar tante Lidy waren naar Tanzania gekomen om de projecten te bekijken. Maandagmorgen heel vroeg kwamen ze aan op Dar es Salaam waar Anania hen op stond te wachten. Hij heeft ze goed geholpen met de nodige dingen te regelen en ze op een bus te zetten naar Same. ’s Avonds laat kwamen ze aan, ik zat rustig samen Angela in een kroegje hier aan de straat onder het genot van een kilimanjaro baridi te wachten tot ik de bus zag komen. Bij elke bus rende ik naar buiten om te zien of ze er waren. Na 3 bussen waren ze er dan, leuk om weer bekenden te zien.
Ze konden mooi bij me thuis slapen in mijn logeerkamertje. Dinsdag lekker rustig aan gedaan, ze de dispensary laten zien en beetje door Same rondgelopen en vrienden goeiedag zeggen. Op woensdag gingen we met de bus naar Ruvu-Muungano. Dat was voor hun een grote lach partij, ik had geregeld dat ze voorin de bus mochten zitten. Aangezien de bus al zo vol was gepakt met allerlei bagage moet je via de bestuurderskant instappen en dat is ff klimmen. Sabine’s gezicht op de foto’s spreekt boekdelen en ze dacht eerst dat ik een grapje maakte. Ikzelf zat achterin de bus en kon ze niet eens zien, ik kon ze wel horen…. Lachen dat ze deden. De Tanzanianen om me heen vonden het ook allemaal wel leuk die lachende wazungu en vroegen mij steeds waarom ze zo’n lol hadden. Onderweg werd ik al enkele keren gebeld door Martin, een masaï die ons had uitgenodigd in zijn boma, of we nog wel kwamen. Zekers komen we maar we zijn nog onderweg. Eenmaal in Ruvu-Muungano aangekomen met de ambulance van het ziekenhuis door naar Mkanyeni het dorp waar de boma ligt. Bij aankomst direct al de hele horde kinderen om ons heen, stiekum ga ik wat op de achtergrond om Sabine en Lidy te aanschouwen in dit spektakel. Sabine laat wat foto’s van haar kinderen zien, dat vonden de kinderen daar erg grappig en weer werd er veel gelachen. Na een tijdje worden we binnen uitgenodigd om er te eten. Als er mensen lekker vlees kunnen klaar maken is het wel de masaï en ook dit keer is het weer dik voor mekaar. Na het eten gaan we wat verder het dorp in voor een ontmoeting met wat meer belangrijke mensen, natuurlijk hebben ze wat projectjes die ze willen doen maar geen financien. Daar doen we natuurlijk direct niet wat mee maar aanstaande zondag ga ik met Sabina (een duitse vrouw die ook in de diocese werkt) er naar toe om de projecten eens te bespreken. Na dit alles hebben we een paar bomen geplant op een nieuw begin. Voor Sabine en Lidy allemaal heel bijzonder en indrukwekkend om mee te maken. Het meeste is voor mij al wel normaal maar bomen planten had ik ook nog niet eerder gedaan. Na dit gingen we verder naar Darajani waar Msafiri en ik een pharmacy gaan beginnen, het gebouw is nog niet maar dat duurt niet zo heel lang meer. Daarna terug naar Muungano om ff onder het genot van een biertje tot rust te komen.
Op donderdag zijn we met de ambulance naar de rivier gereden, helaas geen hippo’s of krokodillen gezien. Wel met een uitgeholde boomstam de rivier over, Sabine’s eerste reactie “daar ga ik niet in”. Ach ik ben zovaak met die boot overgestoken en gaat altijd goed. Dus waarom niet nu…en niet te veel aan de boot van Zanzibar denken, haha. Aan de overkant stond toevallig net een grote vrachtwagen die ons wel mee wilde nemen naar het eerst volgende dorp. Daar een colaatje gedronken en snel maar weer terug aangezien we met Sabina’s auto terug kunnen naar Same en ze al op ons staat te wachten.
Vrijdags weer een lekker rustig dagje voor de dames om nog een beetje te shoppen. Lekker luxe uit eten geweest bij de Elephant motel en ’s avonds waren we bij dada Angela uitgenodigd. Daarna op hun laatste avond in Same nog een biertje. Op zaterdagmorgen gingen we vroeg met de bus naar Arusha toe, dada Angel en Aizacky mijn vriendje gingen ook mee. In Arusha de bagage bij het gasthuis gedropt en maar eens lekker uit eten, keer wat anders dan al die bruine bonen met rijst. Daarna over de masaï markt voor nog wat souveniers, en dan maar weer eens lekker rustig aan doen en ….. een warme douche. Op zoek maar weer naar lekker eten en dan naar Viavia waar een dansvoorstelling is, verschillende groepen lieten van allerlei dansen zien. Erg leuk allemaal, na de tijd ging het feestje gezellig door. Op een gegeven moment stond er een masaï naast ons te dansen, hij dansde zo hard dat zijn ondergoed ervan afzakte tot 2 keer toe. Grote hilariteit natuurlijk.
Op zondag met de daladala naar het “Snake Park” toe. De daladala is voor mij eigenlijk wel gewoon maar zo’n volgepropte daladala voor S en L natuurlijk niet. Hun gezichten sprak af en toe boekdelen maar in een busje voor ongeveer 10 mensen passen er hier makkelijk 20 in als het niet meer is. Na een uurtje bakken in het busje komen we dan eindelijk aan. Wel een leuk parkje om eens heen te gaan, allerlei slangen en krokodillen enkele roofvogels een aapje. Na de tijd een rondleiding door het masaï museum hier met een leuke uitleg over hoe ze leven. Daarna weer terug naar Arusha en zijn we binnen een half uur terug!!! Lekker pizza gegeten bij een lokaal tentje, die vonden het zo grappig dat we er waren. Toen S en ik ff naar de toilet gingen waren ze stiekum foto’s van ons aan het maken, hilariteit ten top toen we maar even gingen poseren. ’s Avonds weer ergens een biertje gepakt en toch op tijd weer ’t korfke in want S en L gaan maandagmorgen vroeg op safari naar de nationale parken. Aizacky, Angel en ik weer terug naar Same maar natuurlijk niet voordat ik nog een mooie elektrische centrifuge voor het lab in Same heb gescoord. Al met al een heel leuk weekend en eindelijk eens een paar dagen achter elkaar vrij voor mij. Lang niet gehad.
Nu op naar het volgende bezoek over iets meer dan 5 weken komen mijn moeder en mijn broer hier voor 2 weken, ook voor hun natuurlijk al een leuk programma in gedachten. Heb der veel zin in om ze weer te zien.
Verder gaat het project in Same rustig door, heel langzaam aan breiden we het lab uit met de nodige materialen en is deel 4 van de renovatie inmiddels ook begonnen. Ik wacht nog steeds op bericht van de bisschop over de watertank en de man van de verbrandingsoven ook nog niet gezien en de dokter is zijn telefoonnummer kwijt, hopelijk vind hij het nummer snel terug.
Heel veel groetjes en dikke knuffel,
Judy.
Twee weken geleden ben ik naar Marwa geweest om daar met het geld van basisschool 't Kampke een projectje te doen. Marwa is een klein masaï dorpje in het Ruvu gebied, sinds begin dit jaar is er een kindergarten. Omdat ze nog geen gebouw hebben is het schooltje nu in de kerk. Ze zijn begonnen met 10 kinderen maar nu zijn er al 30 kinderen op de school. Omdat de school nieuw is hebben ze eigenlijk nog niets, en er is ook geen geld voor om materiaal aan te schaffen. Dan is het toch helemaal super dat wij wat kunnen doen. Ik had wat boekjes gekocht die ze kunnen gebruiken om de kinderen te leren lezen/schrijven en tellen, over hygiene e.d. Daarnaast nog wat ballen zodat ze ook kunnen gymen met de kinderen en een hele lading fruit. Die kinderen eten vaak te weinig fruit. Voor de gelegenheid was het schoolbestuur ook aanwezig. Dit was natuurlijk super en helemaal mooi aangezien ik ook een hele lading tandenborstels en tandpasta had gekocht om een tandenpoets les te geven. De meeste kinderen hadden nog nooit een tandenborstel gezien dus dit was een compleet nieuwe ervaring voor ze. Ik had genoeg tandenborstels bij me voor alle kinderen het bestuur voor ons (ik, Msafiri en Rev. Mmwiri). We hebben dus met zijn allen staan tandenpoetsen, dit was echt leuk om te doen en ik heb erg gelachen. Nu hopen dat ze het een beetje opgepikt hebben dat het belangrijk is om je tanden schoon te houden. Ze waren in ieder geval wel erg onder de indruk van de aktie die mijn oude basisschool heeft gedaan om geld in te zamelen om dit projectje te kunnen doen. Mooi dat het vanuit hun kant ook gewaardeerd wordt.
Deze week weer naar de dispensary in Ishinde om daar wat labmateriaal te installeren. De dispensary richt zich momenteel op (zwangere) vrouwen en kinderen. Dan is het natuurlijk mooi als ze een hb-tje kunnen doen en de urine te testen met een strip, vooral bij zwangere vrouwen. Ik zou eigenlijk vandaag ernaartoe maar zoals het vaker hier in Tanzania gaat worden de plannen op het laatst nog weer omgegooid. Komt mij eigenlijk wel goed uit vandaag aangezien ik gister mijn voet (voor de 100e x) erg hard heb gestoten en vandaag niet heel makkelijk loop. Vandaag dus maar verplicht een zitdag.
Salimia,
Judy.
Gister hebben we de 3 kamers die niet gebruikt worden opgeruimd. Wat een bende was het, er lag erg veel materiaal te verstoffen en heel veel rommel en nog meer zand. Volgens mij zijn die kamers al een aantal jaar niet gebruik schoongemaakt. Een paar kerels die bij de buren werken hebben geholpen met het verzetten van alle zware materialen zodat fundi langzaam aan met deel 3 van de renovatie kan beginnen. Ik wilde eerst niet beginnen met deze renovatie zolang er geen arts is die hier de hele dag verblijft, de huidige arts is nogal veel afwezig en waarom is niet altijd duidelijk. Afgelopen week was ik een dag naar Moshi om materialen in te kopen en net op die dag komt de bisschop met de secretaris generaal langs om te kijken hoe de voortgang in de dispensary is. Wat wil het toeval dat de arts ook niet aanwezig was. De verantwoordelijke van kantoor was hier natuurlijk niet blij mee, maar ik wel. Zo zien de belangrijkste mensen van de diocese nu ook de noodzaak in van een arts die gewoon aanwezig is. Inmiddels een gesprek gehad met de bisschop hierover en ze zijn nu druk op zoek naar iemand anders.
Ebenezer op het lab gaat ook goed, hij werkt nog niet geheel zelfstandig maar een groot deel doet hij al zelf en kom ik af en toe wat controleren. Ook is hij nu 2 keer naar Ruvu-Muungano geweest voor een studie week met Msafiri. In Ruvu is de kans groter dat hij wat parasieten ziet en dus een mooie leertijd voor hem. Tina daarentegen gaat het op het lab wat minder, is wat minder geinteresseerd en werkt niet nauwkeurig. Hier inmiddels al een overleg over gehad en binnenkort wat meer met haar werken, mijn voorwaarde hiervoor is wel dat de arts aanwezig moet zijn anders wordt ze teveel weggeroepen van het lab (maar ja dat is nou net het grote probleem hier in de dispensary).
Verder heb ik wat boekjes gekocht voor de kindergarten in Marwa, het masaï dorp waar ik een tijd geleden ben uitgeroepen tot bewoner. Boekjes over basis hygiene e.d. ook wat ballen voor de sport en spel uurtjes. Binnen 2 weken verwacht ik dit projectje te gaan uitvoeren. Vlak voor ik vertrek nog een deal maken met iemand hier op de markt, ik wil dan een lading fruit meenemen voor de nodige vitamientjes daar schort het nogal eens aan hier. In Ruvu land kunnen ze geen bananen/sinasappels ed verbouwen dus wel goed om ze een keer van ander voedsel te voorzien. Na dit project hoop ik dan ook eindelijk te gaan beginnen met het EHBO-set project op de secundary scholen.
Verder thuis gaat het prima, weinig ongedierte de laatste tijd maar dat komt niet door de poes. Het beestje is me 2 keer nagelopen naar de buurvrouw, de laatste keer vond ze het daar ook wel leuk en is daar gebleven. De buurvrouw gaf der meer eten dan mij denk ik... maar goed als ze maar rond onze huizen de beesten weg jaagt vond ik het allemaal prima maar nu is ze daar ook verdwenen. Na een week zoeken hebben we de moed maar opgegeven en ben ik maar begonnen met verzamelen van telefoonnummers van mensen die in de buurt wonen voor als ik weer eens wat heb haal ik hun erbij. Straks ook maar even bij de winkel langs om weer redcat te kopen voor als er weer een keer ratten/muizen in mijn huis lopen, die kans is aardig groot aangezien ik regelmatig geluiden van boven het plafond hoor komen!
Vorige week ook de verjaardag van mijn grote vriendin Eunice gevierd, alhoewel ik haar altijd Bibi noem. Ze werd 50. Ik had een paar leuke kado's voor haar gekocht die ik verdeeld over de hele dag aan haar heb gegeven. 1 van de kado's was een mooie jurk die ze direct aandeed aangezien we 's avonds ergens wat gingen eten en drinken samen met mama Niwa. Toen Bibi nog een sms van Baukje en Arnold kreeg was ze helemaal door het dolle heen. Leuk om iemand zo blij te zien met zoiets kleins. Moet zelf ook maar eens beginnen met na te denken hoe ik mijn verjaardag hier ga vieren.
Salimia,
Judy
Habari Uholanzi.
Het is al even geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb en intussen is er weer van alles gebeurd. Een paar weken geleden had ik een huisgenootje erbij, er zat een rat in mijn keuken. Ook die strijd heb ik gewonnen. Afgelopen vrijdag was het weer raak, ik was eten aan het koken en hoor een gefladder in mijn slaapkamer!!! Ik voorzichtig kijken, zit er een vleermuis in mijn slaapkamer. Dat beest had ik nog niet gehad! Aangezien Luca toch kwam eten hem gebeld dat het eten klaar is (was immers ook zo). Nu blijkt Luca nog banger voor vleermuizen dan mij, dat is dus een mooi spektakel geworden. Twee angsthazen achter een vleermuis aan. Al met al is het me gelukt om hem in het muskieten net te krijgen een deken er omheen geslagen en naar buiten te slepen en daar weer los te laten. Luca was alleen maar bezig mij te laten schrikken dus dat leverde de nodige gilpartijen en lachbuien op. Maar om de strijd tegen het ongedierte aan te scherpen heb ik (en er zijn vast een paar mensen die me nu niet gaan geloven) een poes in huis genomen. Komt bij Msuya vandaag, hopelijk kan ze wat beesten die ik liever niet in huis heb wegjagen.
Twee weken geleden wilde ik naar Ruvu-Muungano om wat te overleggen voor het project. De enige (betaalbare) mogelijkheid was achter op een brommer. In Same ging de bestuurder direct al de verkeerde kant op, ik maar eens vragen of hij weet waar Ruvu-Muungano ligt. Dat wist hij wel... Ja, je raad het al na meer dan een half uur rijden vraagt hij mij welke richting hij op moet! Tja, het dorp ligt achter een berg maar aangezien hij een andere route neemt dan wat ik gewoon ben weet ik het ook niet goed. Volgens mij dus maar gewoon verder naar de andere kant van de berg maar weet natuurlijk niet goed of het de goede berg is. Volgens hem is het daar niet en gaat toch terug... WAAROM VRAAG JE MIJ DAN denk ik maar goed met een grote lach gaan we terug tot we in los zand terecht komen en BAM we liggen met de neus in het zand. Been geschaafd broek kapot en verder valt de schade mee, even later waar BAM maar toen was Fudith erop berekend... alles lag op de grond behalve ik. Even later je raad het al (nog steeds in het losse zand) BAM en weer alles op de grond behalve Fudith, alleen raakte mijn been de knalpijk en heb op het andere been dus een mooie brandplek. Normaal rij je in 50 minuten met een brommer naar Ruvu, na 2.5 uur kwamen we eindelijk aan. Direct maar naar het huis van Msafiri om de boel schoon te maken en te ontsmetten.
Vorige week op bezoek geweest bij Neema, ze is een meid die ik persoonlijk steun met haar opleiding. De school had een ouderdag en ik mocht ook komen samen met Msafiri. Msuya meegevraagd voor een auto. Eerst verzameld bij Haza voor een ontbijt met zijn allen. Zoals gewoonlijk laat Msuya zijn sleutels liggen als we weggaan maar Msafiri had het al snel in de gaten en gaf de sleutels aan mij. Msuya praat nog met wat mensen in ik stap voor de grap achter het stuur en begin weg te rijden, hij had eerst niets in de gaten. Toen hij wel wat in de gaten had schrok wat maar toen hij zag dat ik reed was het wel goed. Hij had me voor de tijd al gevraagd of ik wilde rijden dus kon de grap ook wel maken. Heb verder de hele weg gereden. Wel keer weer lekker om zelf te rijden na bijna 4 maand alles met de bus gedaan te hebben. Op de school was het leuk om Neema weer te zien en kon haar cijferlijst nu ook bekijken, ze doet het wel redelijk goed. Mooi om te zien. Voor de lunch was er voor iedereen gekookt, wij hadden geluk dat we snel wat eten hadden anders stond je zo een dik half uur in de rij.
Vorige week ook eindelijk een vergadering gehad na aanleiding van het bezoek van de secundary scholen. Ze willen graag een laboratorium voor als de kinderen ziek zijn, en een ingericht lab voor de kinderen om les in te geven. Dat laatste is nogal een onderneming en kostbaar dus dat gaan we nu niet doen. Ook een lab vind ik geen goed plan want daar komt natuurlijk nogal wat bij kijken en vind toch dat als ze ziek zijn toch echt naar een arts toe moeten. Het enige wat ik voor ze kan betekenen is een EHBO doos en wat medicijnen zoals paracetamol ed. Dit projectje gaat dus binnenkort van start.
Verder ligt er een offerte klaar voor het repareren van het dak van de dispensary in Ruvu-Muungano maar het deze nog niet gezien. Nog even afwachten dus. In Same dispensary begint langzaam aan het management systeem erin te komen. Gaat erg langzaam aangezien elke kleine verandering nogal lastig voor ze is. Het meeste doe ik nu zelf en langzaam aan betrek ik ze erbij zodat ze het straks toch weer zelf gaan doen. Ook de financiën regel ik nu. De arts beweerde iedere keer dat de dispensary niet genoeg geld opbracht om het personeel te betalen maar volgens mijn berekeningen is dat niet zo. Sinds afgelopen week heeft de dispensary dan eindelijk een eigen bankrekening (heeft slechts twee maanden geduurd). Sinds begin april beheer ik de financiën, het personeel is betaald en andere kosten ook voor zover ik weet ook (maar mij wordt niet alles verteld) en houden we een mooi bedragje over om op de rekening te zetten. Voor de maanden januari, februari en maart houden we volgens mijn berekening ook geld over om op de rekening te zetten maar dat geld heeft de arts dus nog. Dit is natuurlijk een lastig puntje waar pole pole (langzaam) over wordt gepraat. Wordt vervolgd...
Vorige week zijn na een lange strijd de medicijnen ook geregistreerd en in de verkoop gegaan. Maar dat is nogal een punt geweest. Op een dag was de arts weer eens druk met van alles behalve met de patiënten, ook waren de paracetamolletjes op! Toen was voor mij de maat vol aangezien ik nog steeds veel medicijnen op mijn kantoor had staan en de arts nog steeds niet wilde meewerken om alles klaar te maken. Geen arts en geen medicijnen meer dus wat doen we nog op het lab (wat wel goed draait). Heb Luca meegedeeld dat ik het lab hierom ook maar op slot doe en ze me kunnen bellen als de arts wel zover is om mee te werken en ben weg gegaan. Daar waren ze natuurlijk niet blij mee, maar dat is mooi want ik was ook niet blij. De arts wilde 's middags naar Arusha maar kreeg van Luca geen toestemming voordat hij me geholpen had met de medicijnregistratie.... nou om een lang verhaal kort te maken kwam hij met een voorraad boek en vertelde hoe we die in moesten vullen... ja dat weten we wel hoe dat moet maar daar gaat het even niet om. Ik heb in overleg de registratie maar met de "zusters" gedaan wat ik voorheen al voorstelde maar wat niet mocht! We zijn twee dagen met zijn drieën hier mee bezig geweest maar de verkoop loopt nu als een trein, het voorraadbeheer doe ik ook langzaam aan met de dames zodat we precies weten hoeveel er dagelijks de deur uit gaat. Hopelijk over een tijdje gaan ze het zelf weer doen.
De renovatie gaat ook rustig door, hoewel de fundi iets laks begon te worden. Hij is hierop aangesproken en sindsdien gaat dat ook weer prima. In de badkamers en toiletten zijn allemaal leidingen aangelegd en het meeste tegelwerk is ook al gedaan op 1 toilet na die pas wordt gedaan als de andere toiletten in gebruik worden genomen. De plafondplaten zijn ook vernieuwd en waarschijnlijk beginnen ze deze week met het schilderen. Ook zijn alle aluminiumramen en deuren gerepareerd zodat bijna alle punten op het plan wat betreft beveiliging van Same dispensary zijn afgewerkt. Al met al verveel ik me dus nog niet en wordt het eigenlijk alleen maar drukker. Ga nu maar even verder genieten van mijn vrije zondag.
O, vergeet nog te melden dat er momenteel in het gemeentehuis in Denekamp een expositie is te zien van de "Ontwikkelings Samenwerking Dinkelland", wij als lid doen natuurlijk ook mee. Expositie duurt tot 11 mei dus allemaal even langs en kijken. Afgelopen week (dinsdag 1 mei) een leuk interview gehad bij Twente FM, voor degenen die het gemist hebben is het terug te vinden op hun website.
Liefs,
Judith
inmiddels alweer 3 maanden hier de tijd vliegt voorbij. Het project in Same dispensary loopt nog steeds door. De renovatie gaat ook langzaam aan door, er zijne nieuwe plafondplaten geplaatst in de badkamers de toiletten en de gang ervoor. Het dak van de toiletten is vergroot zodat je nu droog naar de wc kunt als het regent. De oude badkamers hadden geen afvoer dus hier ook een plan voor gemaakt. De afvoer van de toiletten wordt vernieuwd en nieuwe leidingen geplaats. Niet dat er nu stromend water is maar dat is later wel de bedoeling. Zou zonde zijn om dan de tegels weer te verwijderen om dan alsnog de leidingen aan te legen. Het leidingmateriaal is al aangeschaft. Ben met Ebenezer naar Moshi geweest om alles voor de leidingen te kopen. Kon hem zo ook wegwijs maken in Moshi waar je het best alle labmaterialen en medicijnen kunt kopen. Twee vliegen in 1 klap. Nu nog onderhandelen met de vakman over zijn prijs. Verder worden momenteel de hekken geplaatst voor de ramen en de deur om de dispensary beter te beveiligen.
Tegels zijn ook al aangeschaft. Was nogal een karwei, ik alleen met de bus naar Moshi om een boel tegels te halen. Net op het moment als ze in de winkel vragen wat voor transport ik heb belt dr. Kessy (van Tumaini health centre waar ik in het verleden ook al eens projecten heb gedaan) om te vragen waar ik ben. Hij is ook in Moshi om tegels te kopen en heeft een kleine vrachtwagen en ik mocht met de tegels mee. Wat een geluk, was anders nogal een klus geweest om mee te krijgen in de bus. Was ook wel gelukt maar dit is toch wel wat makkelijker. Het enige nadeel was dat ik alles al had gekocht en dr. Kessy nog moest beginnen. Was die dag dus ook erg laat terug dat ze in de dispensary al aardig bezorgt waren waar ik toch bleef. Alhoewel ik meerder malen gebeld heb hierover. Maar toch mooi dat ze bezorgt om me zijn
Op het lab gaat het inwerken van Ebenezer redelijk goed, hij pikt de dingen redelijk snel op om af en toe natuurlijk ook weer wat te vergeten maar dat hoort erbij. Inwerken van Tina gaat wat lastiger aangezien ze niet zo goed Engels spreekt. Maar voor haar heb ik ook wat meer tijd in totaal dan met Ebenezer.
Op kantoor zijn ze erg blij met alle vooruitgang. De secretaris generaal heeft een mooie brief geschreven om iedereen te bedanken die op welke manier dan ook heeft bijgedragen aan het project.
Verder gaat het Afrikaans leven hier lekker door. Langzaam aan beginnen de dingen die ik van huis had meegenomen op te raken. Zonnebrand ook niet zoveel meer nodig als in het begin en begin aardig te wennen aan beesten in huis die je liever niet in je huis hebt. Alleen vorige week was het even wat anders. Wilde net de afwas gaan doen in een teil, zie ik onder de teil een stukje worm tenminste dat dacht ik... toen het begon te bewegen omdat ik met de teil bezig was bleek het een slang. SLIK... EN NU.... eerst maar een grote sprong achteruit en mijn mobiel gepakt om de buurman te bellen om me te helpen. in de tussentijd heeft de slang zich ergens verstopt en was ik um ff kwijt. Toen de buurman er net was was ook de slang weer terug. Met een grote stok heeft Luca de slang een handje geholpen. Nu maar hopen dat er een lange tijd geen slang in huis komt. Van een andere buurman heb ik wat tips gekregen om te voorkomen dat ze in huis komen. Giet nu paar keer in de week wat kerosine voor de deuren, in de hoop dat ze wegblijven. Ik ga het meemaken.
Salimia,
Judith.