stichting

Bezoek bij One 4 Life.

Op veler verzoek een keer een ouderwets waarbenjij.nu verhaal.

Sinds het vorige verhaal ben ik nog steeds niet in Ishinde geweest. Dan kwam het mij niet uit dan de mensen van de dispenary weer niet. Hopelijk dat het deze of volgende week wel lukt.

Maar half juli was er weer bezoek uit Nederland bij stichting One 4 Life. Sabine (1 van mijn beste vriendinnen) met haar tante Lidy waren naar Tanzania gekomen om de projecten te bekijken. Maandagmorgen heel vroeg kwamen ze aan op Dar es Salaam waar Anania hen op stond te wachten. Hij heeft ze goed geholpen met de nodige dingen te regelen en ze op een bus te zetten naar Same. ’s Avonds laat kwamen ze aan, ik zat rustig samen Angela in een kroegje hier aan de straat onder het genot van een kilimanjaro baridi te wachten tot ik de bus zag komen. Bij elke bus rende ik naar buiten om te zien of ze er waren. Na 3 bussen waren ze er dan, leuk om weer bekenden te zien.

Ze konden mooi bij me thuis slapen in mijn logeerkamertje. Dinsdag lekker rustig aan gedaan, ze de dispensary laten zien en beetje door Same rondgelopen en vrienden goeiedag zeggen. Op woensdag gingen we met de bus naar Ruvu-Muungano. Dat was voor hun een grote lach partij, ik had geregeld dat ze voorin de bus mochten zitten. Aangezien de bus al zo vol was gepakt met allerlei bagage moet je via de bestuurderskant instappen en dat is ff klimmen. Sabine’s gezicht op de foto’s spreekt boekdelen en ze dacht eerst dat ik een grapje maakte. Ikzelf zat achterin de bus en kon ze niet eens zien, ik kon ze wel horen…. Lachen dat ze deden. De Tanzanianen om me heen vonden het ook allemaal wel leuk die lachende wazungu en vroegen mij steeds waarom ze zo’n lol hadden. Onderweg werd ik al enkele keren gebeld door Martin, een masaï die ons had uitgenodigd in zijn boma, of we nog wel kwamen. Zekers komen we maar we zijn nog onderweg. Eenmaal in Ruvu-Muungano aangekomen met de ambulance van het ziekenhuis door naar Mkanyeni het dorp waar de boma ligt. Bij aankomst direct al de hele horde kinderen om ons heen, stiekum ga ik wat op de achtergrond om Sabine en Lidy te aanschouwen in dit spektakel. Sabine laat wat foto’s van haar kinderen zien, dat vonden de kinderen daar erg grappig en weer werd er veel gelachen. Na een tijdje worden we binnen uitgenodigd om er te eten. Als er mensen lekker vlees kunnen klaar maken is het wel de masaï en ook dit keer is het weer dik voor mekaar. Na het eten gaan we wat verder het dorp in voor een ontmoeting met wat meer belangrijke mensen, natuurlijk hebben ze wat projectjes die ze willen doen maar geen financien. Daar doen we natuurlijk direct niet wat mee maar aanstaande zondag ga ik met Sabina (een duitse vrouw die ook in de diocese werkt) er naar toe om de projecten eens te bespreken. Na dit alles hebben we een paar bomen geplant op een nieuw begin. Voor Sabine en Lidy allemaal heel bijzonder en indrukwekkend om mee te maken. Het meeste is voor mij al wel normaal maar bomen planten had ik ook nog niet eerder gedaan. Na dit gingen we verder naar Darajani waar Msafiri en ik een pharmacy gaan beginnen, het gebouw is nog niet maar dat duurt niet zo heel lang meer. Daarna terug naar Muungano om ff onder het genot van een biertje tot rust te komen.

Op donderdag zijn we met de ambulance naar de rivier gereden, helaas geen hippo’s of krokodillen gezien. Wel met een uitgeholde boomstam de rivier over, Sabine’s eerste reactie “daar ga ik niet in”. Ach ik ben zovaak met die boot overgestoken en gaat altijd goed. Dus waarom niet nu…en niet te veel aan de boot van Zanzibar denken, haha. Aan de overkant stond toevallig net een grote vrachtwagen die ons wel mee wilde nemen naar het eerst volgende dorp. Daar een colaatje gedronken en snel maar weer terug aangezien we met Sabina’s auto terug kunnen naar Same en ze al op ons staat te wachten.

Vrijdags weer een lekker rustig dagje voor de dames om nog een beetje te shoppen. Lekker luxe uit eten geweest bij de Elephant motel en ’s avonds waren we bij dada Angela uitgenodigd. Daarna op hun laatste avond in Same nog een biertje. Op zaterdagmorgen gingen we vroeg met de bus naar Arusha toe, dada Angel en Aizacky mijn vriendje gingen ook mee. In Arusha de bagage bij het gasthuis gedropt en maar eens lekker uit eten, keer wat anders dan al die bruine bonen met rijst. Daarna over de masaï markt voor nog wat souveniers, en dan maar weer eens lekker rustig aan doen en ….. een warme douche. Op zoek maar weer naar lekker eten en dan naar Viavia waar een dansvoorstelling is, verschillende groepen lieten van allerlei dansen zien. Erg leuk allemaal, na de tijd ging het feestje gezellig door. Op een gegeven moment stond er een masaï naast ons te dansen, hij dansde zo hard dat zijn ondergoed ervan afzakte tot 2 keer toe. Grote hilariteit natuurlijk.

Op zondag met de daladala naar het “Snake Park” toe. De daladala is voor mij eigenlijk wel gewoon maar zo’n volgepropte daladala voor S en L natuurlijk niet. Hun gezichten sprak af en toe boekdelen maar in een busje voor ongeveer 10 mensen passen er hier makkelijk 20 in als het niet meer is. Na een uurtje bakken in het busje komen we dan eindelijk aan. Wel een leuk parkje om eens heen te gaan, allerlei slangen en krokodillen enkele roofvogels een aapje. Na de tijd een rondleiding door het masaï museum hier met een leuke uitleg over hoe ze leven. Daarna weer terug naar Arusha en zijn we binnen een half uur terug!!! Lekker pizza gegeten bij een lokaal tentje, die vonden het zo grappig dat we er waren. Toen S en ik ff naar de toilet gingen waren ze stiekum foto’s van ons aan het maken, hilariteit ten top toen we maar even gingen poseren. ’s Avonds weer ergens een biertje gepakt en toch op tijd weer ’t korfke in want S en L gaan maandagmorgen vroeg op safari naar de nationale parken. Aizacky, Angel en ik weer terug naar Same maar natuurlijk niet voordat ik nog een mooie elektrische centrifuge voor het lab in Same heb gescoord. Al met al een heel leuk weekend en eindelijk eens een paar dagen achter elkaar vrij voor mij. Lang niet gehad.

Nu op naar het volgende bezoek over iets meer dan 5 weken komen mijn moeder en mijn broer hier voor 2 weken, ook voor hun natuurlijk al een leuk programma in gedachten. Heb der veel zin in om ze weer te zien.

Verder gaat het project in Same rustig door, heel langzaam aan breiden we het lab uit met de nodige materialen en is deel 4 van de renovatie inmiddels ook begonnen. Ik wacht nog steeds op bericht van de bisschop over de watertank en de man van de verbrandingsoven ook nog niet gezien en de dokter is zijn telefoonnummer kwijt, hopelijk vind hij het nummer snel terug.

Heel veel groetjes en dikke knuffel,

Judy.

Alweer een half jaar stichting One 4 Life in Tanzania en wat is er veel gebeurd. Renovatie deel 3 in Same dispensary is zo goed als afgerond, deel 2 nog niet helemaal maar hiervoor moeten we eerst wat andere projectjes opstarten om daarmee verder te kunnen. We gaan nog een waterproject doen, de bedoeling is om een grote tank te plaatsen in de dispensary zodat we stromend water hebben (als de tank maar gevuld is). Als het regent kunnen we zelf verzamelen aangezien we al mooie nieuwe goten hebben laten plaatsen. Buiten het regenseizoen kunnen we water laten komen. Daarnaast moet er ook nog een verbrandingsoven komen waarin we de naalden e.d kunnen verbranden. Als dit klaar is kunnen we deel 2 ook afronden. Maar al met al is het nu een mooie dispensary en de patientenstroom zien we toenemen. Binnenkort willen we een personeelsfeestje organiseren voor een nieuw begin van de dispensary. Ook willen we nog steeds een promotie week doen, maar dat komt tot nu toe nog niet echt van de grond. Maar zoals dat wel vaker met dingen gaat hier kan dat van de ene in de andere dag zomaar veranderen.

Twee weken geleden ben ik naar Marwa geweest om daar met het geld van basisschool 't Kampke een projectje te doen. Marwa is een klein masaï dorpje in het Ruvu gebied, sinds begin dit jaar is er een kindergarten. Omdat ze nog geen gebouw hebben is het schooltje nu in de kerk. Ze zijn begonnen met 10 kinderen maar nu zijn er al 30 kinderen op de school. Omdat de school nieuw is hebben ze eigenlijk nog niets, en er is ook geen geld voor om materiaal aan te schaffen. Dan is het toch helemaal super dat wij wat kunnen doen. Ik had wat boekjes gekocht die ze kunnen gebruiken om de kinderen te leren lezen/schrijven en tellen, over hygiene e.d. Daarnaast nog wat ballen zodat ze ook kunnen gymen met de kinderen en een hele lading fruit. Die kinderen eten vaak te weinig fruit. Voor de gelegenheid was het schoolbestuur ook aanwezig. Dit was natuurlijk super en helemaal mooi aangezien ik ook een hele lading tandenborstels en tandpasta had gekocht om een tandenpoets les te geven. De meeste kinderen hadden nog nooit een tandenborstel gezien dus dit was een compleet nieuwe ervaring voor ze. Ik had genoeg tandenborstels bij me voor alle kinderen het bestuur voor ons (ik, Msafiri en Rev. Mmwiri). We hebben dus met zijn allen staan tandenpoetsen, dit was echt leuk om te doen en ik heb erg gelachen. Nu hopen dat ze het een beetje opgepikt hebben dat het belangrijk is om je tanden schoon te houden. Ze waren in ieder geval wel erg onder de indruk van de aktie die mijn oude basisschool heeft gedaan om geld in te zamelen om dit projectje te kunnen doen. Mooi dat het vanuit hun kant ook gewaardeerd wordt.

Deze week weer naar de dispensary in Ishinde om daar wat labmateriaal te installeren. De dispensary richt zich momenteel op (zwangere) vrouwen en kinderen. Dan is het natuurlijk mooi als ze een hb-tje kunnen doen en de urine te testen met een strip, vooral bij zwangere vrouwen. Ik zou eigenlijk vandaag ernaartoe maar zoals het vaker hier in Tanzania gaat worden de plannen op het laatst nog weer omgegooid. Komt mij eigenlijk wel goed uit vandaag aangezien ik gister mijn voet (voor de 100e x) erg hard heb gestoten en vandaag niet heel makkelijk loop. Vandaag dus maar verplicht een zitdag. 


Salimia,

Judy.   

En het is alweer juni, de dagen weken en maanden vliegen voorbij. Ik zit nog steeds in Same dispensary waar nog steeds gewerkt wordt aan de renovatie. De toiletten en badkamers zijn zo goed als klaar, alle gaten in de muur aangevreten door mieren zijn gedicht met staaldraad en cement, nieuwe toiletten, nieuwe leidingen, nieuwe vloer, nieuwe stortbakken en muren en vloer betegeld en de rest geschilderd. Ziet er allemaal erg mooi uit en is goed schoon te houden. Afgelopen week 5 ladingen zand met een kleine vrachtwagen laten komen buiten de muren van de dispensary. Volgens de info die ik van de fundi kreeg zouden ze dat de volgende dag over de muur van 2 meter scheppen. Dus de volgende morgen kreeg ik de schrik van mijn leven... de hele zand hoop was verdwenen. Mijn eerste gedachte was s... de boel is gestolen. Ik snel naar binnen om te kijken, blijkt dat ze de hele nacht met 2 man hebben doorgewerkt om alles in de dispensary te scheppen. Wat een toppers. De kuilen zijn nu geen kuilen meer. Later wordt er nog een cementvloer op gelegd.

Gister hebben we de 3 kamers die niet gebruikt worden opgeruimd. Wat een bende was het, er lag erg veel materiaal te verstoffen en heel veel rommel en nog meer zand. Volgens mij zijn die kamers al een aantal jaar niet gebruik schoongemaakt. Een paar kerels die bij de buren werken hebben geholpen met het verzetten van alle zware materialen zodat fundi langzaam aan met deel 3 van de renovatie kan beginnen. Ik wilde eerst niet beginnen met deze renovatie zolang er geen arts is die hier de hele dag verblijft, de huidige arts is nogal veel afwezig en waarom is niet altijd duidelijk. Afgelopen week was ik een dag naar Moshi om materialen in te kopen en net op die dag komt de bisschop met de secretaris generaal langs om te kijken hoe de voortgang in de dispensary is. Wat wil het toeval dat de arts ook niet aanwezig was. De verantwoordelijke van kantoor was hier natuurlijk niet blij mee, maar ik wel. Zo zien de belangrijkste mensen van de diocese nu ook de noodzaak in van een arts die gewoon aanwezig is. Inmiddels een gesprek gehad met de bisschop hierover en ze zijn nu druk op zoek naar iemand anders.

Ebenezer op het lab gaat ook goed, hij werkt nog niet geheel zelfstandig maar een groot deel doet hij al zelf en kom ik af en toe wat controleren. Ook is hij nu 2 keer naar Ruvu-Muungano geweest voor een studie week met Msafiri. In Ruvu is de kans groter dat hij wat parasieten ziet en dus een mooie leertijd voor hem. Tina daarentegen gaat het op het lab wat minder, is wat minder geinteresseerd en werkt niet nauwkeurig. Hier inmiddels al een overleg over gehad en binnenkort wat meer met haar werken, mijn voorwaarde hiervoor is wel dat de arts aanwezig moet zijn anders wordt ze teveel weggeroepen van het lab (maar ja dat is nou net het grote probleem hier in de dispensary).

Verder heb ik wat boekjes gekocht voor de kindergarten in Marwa, het masaï dorp waar ik een tijd geleden ben uitgeroepen tot bewoner. Boekjes over basis hygiene e.d. ook wat ballen voor de sport en spel uurtjes. Binnen 2 weken verwacht ik dit projectje te gaan uitvoeren. Vlak voor ik vertrek nog een deal maken met iemand hier op de markt, ik wil dan een lading fruit meenemen voor de nodige vitamientjes daar schort het nogal eens aan hier. In Ruvu land kunnen ze geen bananen/sinasappels ed verbouwen dus wel goed om ze een keer van ander voedsel te voorzien. Na dit project hoop ik dan ook eindelijk te gaan beginnen met het EHBO-set project op de secundary scholen.

Verder thuis gaat het prima, weinig ongedierte de laatste tijd maar dat komt niet door de poes. Het beestje is me 2 keer nagelopen naar de buurvrouw, de laatste keer vond ze het daar ook wel leuk en is daar gebleven. De buurvrouw gaf der meer eten dan mij denk ik... maar goed als ze maar rond onze huizen de beesten weg jaagt vond ik het allemaal prima maar nu is ze daar ook verdwenen. Na een week zoeken hebben we de moed maar opgegeven en ben ik maar begonnen met verzamelen van telefoonnummers van mensen die in de buurt wonen voor als ik weer eens wat heb haal ik hun erbij. Straks ook maar even bij de winkel langs om weer redcat te kopen voor als er weer een keer ratten/muizen in mijn huis lopen, die kans is aardig groot aangezien ik regelmatig geluiden van boven het plafond hoor komen!

Vorige week ook de verjaardag van mijn grote vriendin Eunice gevierd, alhoewel ik haar altijd Bibi noem. Ze werd 50. Ik had een paar leuke kado's voor haar gekocht die ik verdeeld over de hele dag aan haar heb gegeven. 1 van de kado's was een mooie jurk die ze direct aandeed aangezien we 's avonds ergens wat gingen eten en drinken samen met mama Niwa. Toen Bibi nog een sms van Baukje en Arnold kreeg was ze helemaal door het dolle heen. Leuk om iemand zo blij te zien met zoiets kleins. Moet zelf ook maar eens beginnen met na te denken hoe ik mijn verjaardag hier ga vieren.

Salimia,

Judy 

Habari Uholanzi.

Het is al even geleden dat ik voor het laatst wat geschreven heb en intussen is er weer van alles gebeurd. Een paar weken geleden had ik een huisgenootje erbij, er zat een rat in mijn keuken. Ook die strijd heb ik gewonnen. Afgelopen vrijdag was het weer raak, ik was eten aan het koken en hoor een gefladder in mijn slaapkamer!!! Ik voorzichtig kijken, zit er een vleermuis in mijn slaapkamer. Dat beest had ik nog niet gehad! Aangezien Luca toch kwam eten hem gebeld dat het eten klaar is (was immers ook zo). Nu blijkt Luca nog banger voor vleermuizen dan mij, dat is dus een mooi spektakel geworden. Twee angsthazen achter een vleermuis aan. Al met al is het me gelukt om hem in het muskieten net te krijgen een deken er omheen geslagen en naar buiten te slepen en daar weer los te laten. Luca was alleen maar bezig mij te laten schrikken dus dat leverde de nodige gilpartijen en lachbuien op. Maar om de strijd tegen het ongedierte aan te scherpen heb ik (en er zijn vast een paar mensen die me nu niet gaan geloven) een poes in huis genomen. Komt bij Msuya vandaag, hopelijk kan ze wat beesten die ik liever niet in huis heb wegjagen.

Twee weken geleden wilde ik naar Ruvu-Muungano om wat te overleggen voor het project. De enige (betaalbare) mogelijkheid was achter op een brommer. In Same ging de bestuurder direct al de verkeerde kant op, ik maar eens vragen of hij weet waar Ruvu-Muungano ligt. Dat wist hij wel... Ja, je raad het al na meer dan een half uur rijden vraagt hij mij welke richting hij op moet! Tja, het dorp ligt achter een berg maar aangezien hij een andere route neemt dan wat ik gewoon ben weet ik het ook niet goed. Volgens mij dus maar gewoon verder naar de andere kant van de berg maar weet natuurlijk niet goed of het de goede berg is. Volgens hem is het daar niet en gaat toch terug... WAAROM VRAAG JE MIJ DAN denk ik maar goed met een grote lach gaan we terug tot we in los zand terecht komen en BAM we liggen met de neus in het zand. Been geschaafd broek kapot en verder valt de schade mee, even later waar BAM maar toen was Fudith erop berekend... alles lag op de grond behalve ik. Even later je raad het al (nog steeds in het losse zand) BAM en weer alles op de grond behalve Fudith, alleen raakte mijn been de knalpijk en heb op het andere been dus een mooie brandplek. Normaal rij je in 50 minuten met een brommer naar Ruvu, na 2.5 uur kwamen we eindelijk aan. Direct maar naar het huis van Msafiri om de boel schoon te maken en te ontsmetten.

Vorige week op bezoek geweest bij Neema, ze is een meid die ik persoonlijk steun met haar opleiding. De school had een ouderdag en ik mocht ook komen samen met Msafiri. Msuya meegevraagd voor een auto. Eerst verzameld bij Haza voor een ontbijt met zijn allen. Zoals gewoonlijk laat Msuya zijn sleutels liggen als we weggaan maar Msafiri had het al snel in de gaten en gaf de sleutels aan mij. Msuya praat nog met wat mensen in ik stap voor de grap achter het stuur en begin weg te rijden, hij had eerst niets in de gaten. Toen hij wel wat in de gaten had schrok wat maar toen hij zag dat ik reed was het wel goed. Hij had me voor de tijd al gevraagd of ik wilde rijden dus kon de grap ook wel maken. Heb verder de hele weg gereden. Wel keer weer lekker om zelf te rijden na bijna 4 maand alles met de bus gedaan te hebben. Op de school was het leuk om Neema weer te zien en kon haar cijferlijst nu ook bekijken, ze doet het wel redelijk goed. Mooi om te zien. Voor de lunch was er voor iedereen gekookt, wij hadden geluk dat we snel wat eten hadden anders stond je zo een dik half uur in de rij.

Vorige week ook eindelijk een vergadering gehad na aanleiding van het bezoek van de secundary scholen. Ze willen graag een laboratorium voor als de kinderen ziek zijn, en een ingericht lab voor de kinderen om les in te geven. Dat laatste is nogal een onderneming en kostbaar dus dat gaan we nu niet doen. Ook een lab vind ik geen goed plan want daar komt natuurlijk nogal wat bij kijken en vind toch dat als ze ziek zijn toch echt naar een arts toe moeten. Het enige wat ik voor ze kan betekenen is een EHBO doos en wat medicijnen zoals paracetamol ed. Dit projectje gaat dus binnenkort van start.

Verder ligt er een offerte klaar voor het repareren van het dak van de dispensary in Ruvu-Muungano maar het deze nog niet gezien. Nog even afwachten dus. In Same dispensary begint langzaam aan het management systeem erin te komen. Gaat erg langzaam aangezien elke kleine verandering nogal lastig voor ze is. Het meeste doe ik nu zelf en langzaam aan betrek ik ze erbij zodat ze het straks toch weer zelf gaan doen. Ook de financiën regel ik nu. De arts beweerde iedere keer dat de dispensary niet genoeg geld opbracht om het personeel te betalen maar volgens mijn berekeningen is dat niet zo. Sinds afgelopen week heeft de dispensary dan eindelijk een eigen bankrekening (heeft slechts twee maanden geduurd). Sinds begin april beheer ik de financiën, het personeel is betaald en andere kosten ook voor zover ik weet ook (maar mij wordt niet alles verteld) en houden we een mooi bedragje over om op de rekening te zetten. Voor de maanden januari, februari en maart houden we volgens mijn berekening ook geld over om op de rekening te zetten maar dat geld heeft de arts dus nog. Dit is natuurlijk een lastig puntje waar pole pole (langzaam) over wordt gepraat. Wordt vervolgd...

Vorige week zijn na een lange strijd de medicijnen ook geregistreerd en in de verkoop gegaan. Maar dat is nogal een punt geweest. Op een dag was de arts weer eens druk met van alles behalve met de patiënten, ook waren de paracetamolletjes op! Toen was voor mij de maat vol aangezien ik nog steeds veel medicijnen op mijn kantoor had staan en de arts nog steeds niet wilde meewerken om alles klaar te maken. Geen arts en geen medicijnen meer dus wat doen we nog op het lab (wat wel goed draait). Heb Luca meegedeeld dat ik het lab hierom ook maar op slot doe en ze me kunnen bellen als de arts wel zover is om mee te werken en ben weg gegaan. Daar waren ze natuurlijk niet blij mee, maar dat is mooi want ik was ook niet blij. De arts wilde 's middags naar Arusha maar kreeg van Luca geen toestemming voordat hij me geholpen had met de medicijnregistratie.... nou om een lang verhaal kort te maken kwam hij met een voorraad boek en vertelde hoe we die in moesten vullen... ja dat weten we wel hoe dat moet maar daar gaat het even niet om. Ik heb in overleg de registratie maar met de "zusters" gedaan wat ik voorheen al voorstelde maar wat niet mocht! We zijn twee dagen met zijn drieën hier mee bezig geweest maar de verkoop loopt nu als een trein, het voorraadbeheer doe ik ook langzaam aan met de dames zodat we precies weten hoeveel er dagelijks de deur uit gaat. Hopelijk over een tijdje gaan ze het zelf weer doen.

De renovatie gaat ook rustig door, hoewel de fundi iets laks begon te worden. Hij is hierop aangesproken en sindsdien gaat dat ook weer prima. In de badkamers en toiletten zijn allemaal leidingen aangelegd en het meeste tegelwerk is ook al gedaan op 1 toilet na die pas wordt gedaan als de andere toiletten in gebruik worden genomen. De plafondplaten zijn ook vernieuwd en waarschijnlijk beginnen ze deze week met het schilderen. Ook zijn alle aluminiumramen en deuren gerepareerd zodat bijna alle punten op het plan wat betreft beveiliging van Same dispensary zijn afgewerkt. Al met al verveel ik me dus nog niet en wordt het eigenlijk alleen maar drukker. Ga nu maar even verder genieten van mijn vrije zondag.

O, vergeet nog te melden dat er momenteel in het gemeentehuis in Denekamp een expositie is te zien van de "Ontwikkelings Samenwerking Dinkelland", wij als lid doen natuurlijk ook mee. Expositie duurt tot 11 mei dus allemaal even langs en kijken. Afgelopen week (dinsdag 1 mei)  een leuk interview gehad bij Twente FM, voor degenen die het gemist hebben is het terug te vinden op hun website. 

Liefs,

Judith

Habari,

inmiddels alweer 3 maanden hier de tijd vliegt voorbij. Het project in Same dispensary loopt nog steeds door. De renovatie gaat ook langzaam aan door, er zijne nieuwe plafondplaten geplaatst in de badkamers de toiletten en de gang ervoor. Het dak van de toiletten is vergroot zodat je nu droog naar de wc kunt als het regent. De oude badkamers hadden geen afvoer dus hier ook een plan voor gemaakt. De afvoer van de toiletten wordt vernieuwd en nieuwe leidingen geplaats. Niet dat er nu stromend water is maar dat is later wel de bedoeling. Zou zonde zijn om dan de tegels weer te verwijderen om dan alsnog de leidingen aan te legen. Het leidingmateriaal is al aangeschaft. Ben met Ebenezer naar Moshi geweest om alles voor de leidingen te kopen. Kon hem zo ook wegwijs maken in Moshi waar je het best alle labmaterialen en medicijnen kunt kopen. Twee vliegen in 1 klap. Nu nog onderhandelen met de vakman over zijn prijs. Verder worden momenteel de hekken geplaatst voor de ramen en de deur om de dispensary beter te beveiligen.
Tegels zijn ook al aangeschaft. Was nogal een karwei, ik alleen met de bus naar Moshi om een boel tegels te halen. Net op het moment als ze in de winkel vragen wat voor transport ik heb belt dr. Kessy (van Tumaini health centre waar ik in het verleden ook al eens projecten heb gedaan) om te vragen waar ik ben. Hij is ook in Moshi om tegels te kopen en heeft een kleine vrachtwagen en ik mocht met de tegels mee. Wat een geluk, was anders nogal een klus geweest om mee te krijgen in de bus. Was ook wel gelukt maar dit is toch wel wat makkelijker. Het enige nadeel was dat ik alles al had gekocht en dr. Kessy nog moest beginnen. Was die dag dus ook erg laat terug dat ze in de dispensary al aardig bezorgt waren waar ik toch bleef. Alhoewel ik meerder malen gebeld heb hierover. Maar toch mooi dat ze bezorgt om me zijn  

Op het lab gaat het inwerken van Ebenezer redelijk goed, hij pikt de dingen redelijk snel op om af en toe natuurlijk ook weer wat te vergeten maar dat hoort erbij. Inwerken van Tina gaat wat lastiger aangezien ze niet zo goed Engels spreekt. Maar voor haar heb ik ook wat meer tijd in totaal dan met Ebenezer.

Op kantoor zijn ze erg blij met alle vooruitgang. De secretaris generaal heeft een mooie brief geschreven om iedereen te bedanken die op welke manier dan ook heeft bijgedragen aan het project. 

Verder gaat het Afrikaans leven hier lekker door. Langzaam aan beginnen de dingen die ik van huis had meegenomen op te raken. Zonnebrand ook niet zoveel meer nodig als in het begin en begin aardig te wennen aan beesten in huis die je liever niet in je huis hebt. Alleen vorige week was het even wat anders. Wilde net de afwas gaan doen in een teil, zie ik onder de teil een stukje worm tenminste dat dacht ik... toen het begon te bewegen omdat ik met de teil bezig was bleek het een slang. SLIK... EN NU.... eerst maar een grote sprong achteruit en mijn mobiel gepakt om de buurman te bellen om me te helpen. in de tussentijd heeft de slang zich ergens verstopt en was ik um ff kwijt. Toen de buurman er net was was ook de slang weer terug. Met een grote stok heeft Luca de slang een handje geholpen. Nu maar hopen dat er een lange tijd geen slang in huis komt. Van een andere buurman heb ik wat tips gekregen om te voorkomen dat ze in huis komen. Giet nu paar keer in de week wat kerosine voor de deuren, in de hoop dat ze wegblijven. Ik ga het meemaken.

Salimia,

Judith.